po raz pierwszy na diecie - 5 tygodni diety i ćwiczeń, moje przemyślenia i efekty

Jakiś czas temu na Instagramie zapytałam Was, czy chcecie, abym podsumowała 5 tygodni diety i treningów. Chciałyście, więc proszę bardzo. :) Na wstępie zaznaczę, że jest to moja pierwsza 'prawdziwa' dieta, w której mam zdawać raporty. Wcześniej zdarzało się, że ograniczałam jedzenie, słodycze, jadłam lekkie i zdrowsze posiłki, ale 'fit' byłam max 3 dni, po czym znów rzucałam się na batoniki i inne złe rzeczy. Moje najdłuższe wyrzeczenia miały miejsce przed ślubem, nie jadłam wtedy słodyczy przez miesiąc i równo przez 70 dni ćwiczyłam z Chodakowską, jednak było to dawno, ćwiczenia odeszły w kąt, więc postanowiłam to wreszcie zmienić i wziąć się za siebie.

Słyszałam komentarze od znajomych czy rodziny: "Po co się odchudzasz, przecież jesteś szczupła?!" A no po to, aby czuć się lepiej sama ze sobą, bo nie czułam się dobrze. Owszem, nie mam żadnej nadwagi, ale brzuch zaczął mnie męczyć, cellulit denerwować a waga, hmm... no nigdy tyle nie ważyłam, także sprawa była prosta - biorę się za zdrowe odchudzanie! Oczywiście mąż powtarzał, że wyglądam dobrze, idealnie, ale co z tego, że dla niego byłam ideałem a dla samej siebie nie, a w życiu chodzi o to, aby czuć się dobrze samym ze sobą, ale pokochać siebie, swoje odbicie w lustrze, to nie jest łatwe. Ja od zawsze mam różne kompleksy i na prawdę się tego nie wstydzę, ktoś może pomyśleć: "stroi się przed lustrem, ciągle wstawia swoje zdjęcia, robi selfie, na pewno narcyz!" - jestem ciekawa, kto z Was tak pomyślał... ;) Niestety takie stwierdzenie jest totalną głupotą, ten, kto mnie zna, wie, że w życiu bym tak o sobie nie powiedziała, bo kompleksy by mi na to nie pozwoliły.

Okej, miało nie być o kompleksach, tylko o diecie i treningach, ale od czegoś trzeba zacząć. Także wiecie już, jaki był powód, dla którego zaczęłam ćwiczyć i stosować dietę.

Któregoś dnia, ot tak, po prostu przeglądając Instagram natrafiłam na konto chłopaka - @wposzukiwaniusiebie, który zajmuje się dietami i treningami, rano podczas drogi do pracy napisałam do niego wiadomość. Dostałam odpowiedź a w niej cennik i informacje, wszystko załatwiliśmy i po dwóch czy trzech dniach dostałam dietę. Przyznam szczerze, że dietę otrzymałam 23 stycznia i odwlekałam rozpoczęcie jej, aż wreszcie postanowiłam, że zaczynam w środę, czyli 25 stycznia. Dzień wcześniej byli u nas znajomi, zjadłam kebaba, słodycze i wypiłam ulubione piwo, wiecie, tak na zapas, bo wiedziałam, że potem z tymi rzeczami będzie basta! 

Czy po otrzymaniu diety miałam jakieś obawy?

Oczywiście! Bałam się, że nie wytrzymam bez słodyczy, bo te jadłam wcześniej praktycznie codziennie.. Dzień bez batonika 'milka oreo', 'bajecznego' czy innych smaczności był dniem straconym. Słodycz był zawsze, kiedy byłam zmęczona, albo jak miałam zły humor, czyli taka głupia wymówka. Czasami czułam, że aż mną trzęsie, bo tak bardzo chciałam słodkości. Jeśli chodzi o cukier, to nie używałam go dużo, do kawy i herbaty tylko łyżeczka, ale zdarzały się słodkie czekolady do kanapek, owocowe dżemy czy słodkie napoje/soki. Chociaż piłam też wodę, ale ją po prostu lubię. Kolejna obawa była taka, czy nie będę głodna. Wcześniej jak miałam ochotę coś zjeść, to sięgałam do lodówki, teraz trzymam się w miarę określonych godzin, aby jeść regularnie. Pierwsze dni nie były łatwe, zamiast skupić się na pracy, myślałam o jedzeniu, bałam się uczucia głodu, bo wiedziałam, że nie mogę podjadać, na szczęście diabeł nie jest taki straszny i w brzuchu mi nie burczało. ;) Oczywiście nie zabrakło też strachu przed treningami, bo nie jest to zwykła Chodakowska, a część ćwiczeń jest z obciążeniem. Sama nazwa: "martwy ciąg", "wiosłowanie sztangą" czy "odwodzenia nogi" brzmiały trochę strasznie. :)

Co mi się podoba, a co nie bardzo?

Przede wszystkim podoba mi się to, że jem regularnie, zjadam więcej warzyw i owoców, nie piję słodkich napojów, ewentualnie domowe, świeżo wyciskane soki. Podobają mi się ćwiczenia, bo nie są bardzo trudne i widać efekty pracy. Nie podoba mi się całkowite odstawienie cukru, może nie tyle, co nie podoba, co po prostu momentami się źle czuję, jestem rozdrażniona, nie mam siły i dosłownie - czuję się tak, jakbym była pijana, jestem bardzo osłabiona, wydaje mi się, że to wszystko od braku cukru, dlatego raz na jakiś czas dodaję jego szczyptę do kawy. Niebawem idę do lekarza zrobić kilka badań, więc zerknę też na poziom cukru.

Jakie jest moje samopoczucie?
Pod względem sylwetki bywa różnie, z rana jestem szczęśliwa, bo mam ładny brzuch i ogólnie wyglądam szczuplej niż wieczorem, ale to chyba normalne. :) Momentami zdarza się brak siły, ale tak, jak pisałam, działa na to brak cukru albo zwyczajnie niedoczynność tarczycy. Miałam tydzień zwątpienia, efekty były trochę gorsze niż wcześniej, brzuch miałam większy, ale działo się to wszystko po cheat mealu, który miałam kilka dni wcześniej, także mój brzuch musiał źle zareagować na burgera i frytki.. Z moich złych humorów wyciąga mnie koleżanka Patrycja, bardzo wspiera mnie na duchu i jest mi lepiej, Patka - dziękuję! Dobrze jest mieć kogoś, do kogo mogę się zwrócić z pytaniami odnośnie posiłków czy treningów.

Co mogę jeść?
Najprościej będzie, jeśli pokażę Wam kilka przykładowych posiłków na zdjęciach. Przyjęło się myślenie, że dieta to tylko kurczak, warzywa i ryż - otóż nie jest to prawdą. Można jeść więcej rzeczy, ale z głową, czyli porcje muszą być wyważone. Mogę jeść: kaszę gryczaną, brązowy ryż, płatki owsiane, ziemniaki, ciemny makaron, wafle ryżowe, banany, pieczywo pełnoziarniste - źródła wędlowodanów | jajka, serek wiejski, kurczak, chuda wędlina, filety rybne - źródła białka | masło orzechowe, oliwa z oliwek, nasiona słonecznika/dyni, orzechy, mleko - źródła tłuszczy. Aby uzupełnić białko używam odżywkę białkową. To, co wypisałam to oczywiście przykłady, wszystko, co jem, muszę zważyć, aby sprawdzić gramaturę. Wiadomo, że nie podam Wam dokładnie co, ile, jak jem i ilość kalorii, bo dieta ma sens, jeśli jest indywidualna i specjalnie pod Was dobrana jest ilość makroskładników i kalorii.

Jak widać na zdjęciach jest pięknie, smacznie i kolorowo.

Jak wyglądają treningi?

Ćwiczę 3 razy w tygodniu: 2 razy nogi, pupę, ramiona i dokładam 2 razy w tygodniu brzuch. Od tygodnia mam troszkę zmienioną dietę, tzn. obcięte 100 kcal i ciut zmieniony trening, ćwiczę 3 razy w tygodniu: nogi i pupę + brzuch, po treningu robię aeroby, jeśli mam na to jeszcze siłę, ale częściej nie mam i rzadko je robię. :) Używam sztangi, hantli większych do rąk i mniejszych do ćwiczeń na nogi, nie mam obciążników, więc różowe hantelki przywiązuję do kostki... ;)

Jakie są efekty?
To, na co czekacie najbardziej zostawiam na koniec. :) Jeśli chodzi o wagę, to raczej wiele się nie zmieniło, bo tylko - ok. 2 kg. Więcej zmieniło się w w wymiarach: biust - 3 cm, biceps bez napięcia - 2 cm, talia - 4,5 cm, pępek - 5 cm, biodra - 3 cm, pupa - 1 cm, udo - 1,5 cm. Moje ciało jest bardziej jędrne, zaokrągliła mi się pupa, nogi wyglądają lepiej, są gładsze, boczki z tyłu prawie zniknęły, zmniejszyły się ramiona. Czuję się lepiej psychicznie ale i fizycznie też, częściej przeglądam się w lustrze i milej mi się na siebie patrzy. Wcześniej nienawidziłam swojego ciała, marudziłam, że wyglądam źle, teraz marudzę mniej i to potwierdza mój mąż. :) Wiem, że mogłabym dać z siebie więcej i mieć lepsze efekty, ale nie chcę katować się zbyt mocno, bo po treningu chcę jeszcze normalnie funkcjonować. :)

Czy jest coś, czego się obawiam?
Tak, boję się, żeby nie zrezygnować z diety i treningów. Wiem, że jak mam gorszy dzień i widzę, że efekty są mniejsze, to jestem taka hmm... rozbita i smutna, wymagam od siebie chyba czasami za dużo. Często ta dieta i treningi mniej wręcz przytłaczają, bo mam mniej czasu dla siebie, na blog i na wszystko inne. Ale pomimo wszystko, jestem na dobrej drodze, czuję się lepiej, tylko boję się, żeby nie zboczyć, bo znów będę smutną i zakompleksioną osobą, a radość da mi zjedzenie batonika czy kebaba, a nie chcę do tego wracać. Czasami mam wrażenie, że ta regularność w diecie i jedzeniu jest trochę nade mną, momentami kiedy jestem bardzo głodna, chciałabym zjeść na szybko hot-doga ze stacji benzynowej czy wsunąć batonika, ale wiem, że nie mogę, że muszę wrócić do domu i zrobić sobie jedzenie, czasem czekać nawet godzinę aż się przyrządzi. Wcześniej zjadałam na szybko kanapkę z serem przed obiadem i mogłam spokojnie czekać. Kilka z Was pisze mi, że motywuję Was i może dlatego czasami się tego wszystkiego boję, żeby sama z tej drogi nie zejść, bo przestanę w jakiś sposób być dla Was wsparciem, którego oczekujecie.

___________________________________________________

A jeśli brakuje Wam czasu na przygotowywanie posiłków, może warto skorzystać z cateringów dietetycznych, tzw. diety pudełkowej? Widuję często zdjęcia takich usług np. na Instagramie i mają rzeszę fanów. W sumie to nawet nie wiem, czy w moim mieście coś takiego funkcjonuje. Ale w Warszawie jest np. http://apeteat.pl/.

Do diety i treningów trzeba być na prawdę twardą osobą, aby się nie poddać. Bo nie ma co ukrywać, to wszystko jest męczące, tym bardziej jak po powrocie o 16 z pracy musisz jeszcze zrobić zakupy, przygotować sobie obiad i zrobić godzinny trening, masz chwilę dla siebie i idziesz spać. Ale myślę, że nie warto się poddawać, trzeba walczyć o swoje marzenia, a jeśli sami nie będziemy działać, to ciało nam się od marudzenia i siedzenia przed kanapą nie zmieni, to znaczy... wróć! Zmieni się, ale na gorsze. Mam nadzieję, że ten szczery wpis Wam w czymś pomoże i zmotywujecie się do trudnej walki o lepszą wersję siebie. Gorsze chwile zdarzają się każdemu, czasami wyrzuciłabym te hantle przez okno, bo przez nie tylko wylewam dużo potu, ale z drugiej strony to one i wysiłek sprawiają, że czuję się lepiej sama ze sobą, mniej marudzę, czuję się pewniej, dosłownie chodzę pewniej. :) Na pewno cieszę się z tego, że nie jem słodyczy, w ogóle mnie do nich nie ciągnie, z tego jestem bardzo dumna i nie mam zamiaru do nich wracać. Może dla kogoś z Was ten wpis jak i całe moje poprawianie sylwetki jest bez sensu, bo przecież wyglądam dobrze, nie mam nadwagi, ale pamiętajcie, że nikt nie siedzi w czyjejś głowie, nie wie, co dana osoba czuje i jak żyje jej się samej ze sobą. Najważniejsze, aby wyłapać w sobie mankamenty i pracować nad nimi, żeby żyło się lepiej. Pamiętajcie, że pięknie jest żyć tak, aby dobrze czuć się w swoim ciele, nie ważne, czy nosicie rozmiar xs czy 5xl. Jeśli jest Wam wspaniale, tak, jak jest, kochacie swoje ciało, to nic nie musicie w sobie zmieniać. Pamiętacie, żeby wszystko robić tylko i wyłącznie dla siebie.

* zaznaczam, ze w post w żaden sposób nie jest sponsorowany, za dietę zapłaciłam sama.

Pozdrawiam,

Ewelina.